زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

علائم وقف





علائم وقف به نشانه‌های بیانگر جواز ، عدم جواز، اولویت یا لزوم وقف اطلاق می‌شود.


۱ - تعریف



رعایت موارد وقف و وصل از مهم‌ترین بخش‌های علم قرائت و تجوید به شمار می‌رود و چون شناخت محل‌های آن منوط به یاد گرفتن دستور زبان عربی است و دانستن آن برای همگان ممکن نیست، در علم قرائت برای وقف‌های مختلف علائمی مشخص شده است تا هنگام قرائت قرآن، به معنا آسیبی نرسد.

۲ - برخی از علائم وقف



برخی از علائم وقف عبارتند از:

۲.۱ - حرف م


«م:» علامت وقف لازم، یعنی وقف بر آن کلمه لازم است و اعاده کلمه موقوف علیها جایز نیست؛ مثل: (انهم اصحاب النار (م) الذین یحملون العرش…).

۲.۲ - حرف ط


«ط:» نشانه وقف مطلق است؛ یعنی وقف بر آن کلمه و آغاز کردن از بعد آن در تمام موارد و نزد همه قاریان خوب است. البته اگر به وصل خوانده شود، معنای کلام تغییر نمی‌کند؛ مثل: (ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء (ط) والله ذو الفضل العظیم).

۲.۳ - حرف ج


«ج:» علامت وقف جایز ؛ یعنی وقف بر آن کلمه جایز و بهتر است، وصل هم مانعی ندارد؛ مانند: (هو مولیکم (ج) فنعم المولی و نعم النصیر).

۲.۴ - حرف ز


«ز:» نشانه وقف مجوز؛ یعنی وقف بر آن کلمه تجویز شده و شروع کردن از بعد آن هم بدون اعاده موقوف علیها روا است؛ ولی وصل بهتر است؛ مثل: (تبارک الذی بیده الملک (ز) و هو علی کل شی ء قدیر).

۲.۵ - حرف ص


«ص:» علامت وقف مرخص ؛ یعنی در صورت طولانی شدن کلام و وفا نکردن نفس برای رسیدن به محل وقف یا خواندن تمام آیه ، چنانچه معنای آن به خوبی مفهوم شود، رخصتی برای وقف موجود است که در این صورت، اعاده کلمه موقوف علیها لازم نیست و در غیر این صورت و در حال اختیار به وصل خوانده می‌شود؛ مثل: (قل انما العلم عندالله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و انما انا نذیر مبین).

۲.۶ - حرف لا


«لا:» نشانه نفی جواز وقف است و اگر بر اثر تنگی نفس و غیره پیش از تمام شدن مطلب و کلام ، ناچار به وقف شود، اعاده موقوف علیها از محل مناسب لازم است؛ مانند: (ولقد ارسلنا موسی بایاتنا و سلطان مبین (لا) الی فرعون و هامان).

۲.۷ - علائم دیگر


علاوه بر رموز مذکور، متاخران علائم دیگری نیز مانند: صل، صلی، صق، صب، جه، ک، قف، قلا و قفه و… برای وقف شمرده‌اند.
[۹] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۲۴۹-۲۵۵.
[۱۰] شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، ص۱۱۱.
[۱۱] خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۳۲۰.
[۱۲] فاضل گروسی، عبد الحسین، تجوید استدلالی، ص۲۱۳-۳۱۵.
[۱۳] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ص۱۳۱-۱۳۳.


۳ - عناوین مرتبط



رموز متاخرین.

۴ - پانویس


 
۱. مؤمن/سوره۴۰، آیه۶.    .
۲. مؤمن/سوره۴۰، آیه۷.    .
۳. حدید/سوره۵۷، آیه۲۱.    .
۴. حج/سوره۲۲، آیه۷۸.    .
۵. ملک/سوره۶۷، آیه۱.    .
۶. ملک/سوره۶۷، آیه۲۶.    .
۷. مؤمن/سوره۴۰، آیه۲۳.    .
۸. مؤمن/سوره۴۰، آیه۲۴.    .
۹. بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۲۴۹-۲۵۵.
۱۰. شیخ عثمان، حسن، حق التلاوة، ص۱۱۱.
۱۱. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۲۳۲۰.
۱۲. فاضل گروسی، عبد الحسین، تجوید استدلالی، ص۲۱۳-۳۱۵.
۱۳. موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ص۱۳۱-۱۳۳.


۵ - منبع



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «علائم وقف».    



آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.